આપવીતી

સ્થિંતિ હતીં વસમી જ્યારે હતું ન પાસે કંઈ ગુમાવવા

માગવા જતા પારકા થઇ પોતાના નીકળી જાય છેં.

 

ઠોકર ખાતો દુનિયાની ભટકતો અહીં તહીં

પોતાના જ પાસે આવી ધુત્કારી નીકળી જાય છેં.

 

દુનિયા સામે ખોટો મોભો લઇ વાતો કરતા લોભામણી

વખત આવતાજ દુર્જનની જેમ સ્વજન નીકળી જાય છેં.

 

વલખા મારી ભટકતો ચારેકોર માંગતો હતોં કઈ પામવા

નસીબના ખેલ કેવા? સૌ હાથતાળી દઈ નીકળી જાય છેં.

 

‘ગુમશુદા’ લખતા આપવીતી ની વાતો ભીંજાયો છે કાગળ

કલમ શું કરે. જયારે શબ્દો પણ ભીનાં નીકળી જાય છેં.